Pani Poseł Pawłowicz jest moją idolką. Dobrze jej patrzy z oczu, ma łagodny wyraz twarzy, jasne oblicze, cechuje się delikatnościa wypowiedzi oraz zwiewnością jestestwa kobiecego. Dodatkowo - będąc wierną swoim poglądom - potrafi wyrażać je w sposób wyważony. Słuchanie jej zdaje się jakoby trele rozbrzmiewały wśród brzozowego lasu pełnego słowików.
Ponadto - będąc osobą zupełnie wyizolowaną ze wszelakich związków - posiada zdrowe i racjonalne spojrzenie na sprawy rodziny oraz wynikających z tego konsekwencji. Nie jest skażone żadnymi doświadczeniami, które mogłyby nakierować ją na fałszywe tory postrzegania rzeczywistości. To się nazywa obiektywizm. Wiadomym jest przecież, że gdy idzie się do psychologa rodzinnego, powołuje się arbitra (rozjemcę), tudzież kieruje się jakąś sprawę do sądu - najistotniejszym jest, by ów orzekający był niezawisły, nieuwikłany, no i oczywiście niepokalany (danym problemem).
Tym samym Pani Poseł Pawłowicz nie tylko powinna być doceniona przez wszystkich, którzy wymagają od Posłów poglądów niezależnych i wolnych od czyichkolwiek sugestii, ale także przez tych, którzy zagubieni w swych poglądach szukają pomocy duchowej i oświecenia, gdyż zbłądzili.
Reasumując: bardzo dziękuję Pani Poseł Pawłowicz, że w swej wrodzonej i nabytej pokorze nie pozwala sobie na milczenie i czyni wszystko, by z mówinicy sejmowej wypowiedzieć niepodważalne prawdy.
